Gekon Williamsa (Lygodactylus williamsi)(1)
Gekon Williamsa, fot. Esther Böck; AnimalBase.info

Gekon Williamsa (Lygodactylus williamsi)

Spis treści

Popularne nazwy

  • Gekon Williamsa
  • Williams’ Dwarf Gecko
  • Electric Blue Gecko
  • Turquoise Dwarf Gecko

Charakterystyka i wygląd

Gekon Williamsa to mały gatunek gekona, charakteryzujący się intensywnym ubarwieniem. Dorosłe osobniki osiągają długość około 8-10 cm, wliczając ogon. Samce mają jaskrawe, turkusowe ciało z czarnymi paskami na gardle, a także delikatne, czarne pręgi na głowie. Samicezielono-brązowe, często bez czarnych oznaczeń na gardle. Młode osobniki przypominają wyglądem samice.

Gekony Williamsa mają specjalne przylgi na palcach, co umożliwia im poruszanie się po gładkich powierzchniach, w tym pionowo lub do góry nogami. Ich oczy są stosunkowo duże w porównaniu do wielkości ciała, co wspomaga je w polowaniu na owady. Dodatkowo, potrafią częściowo zmieniać kolor w zależności od temperatury i nastroju.

Występowanie naturalne i środowisko życia

Gekon Williamsa jest endemitem Tanzanii, występującym wyłącznie w rezerwatach leśnych Kimboza i Ruvu, a także w izolowanych populacjach w rejonach Mbagalala i Muhalama. Zajmują one bardzo ograniczony obszar, obejmujący tylko około 8 km².

Gekony te preferują nadrzewny tryb życia, głównie na drzewach gatunku Pandanus rabaiensis. Ich naturalne środowisko to wilgotne lasy tropikalne o stałej temperaturze i wysokiej wilgotności przez cały rok, co ma kluczowe znaczenie dla ich przetrwania.

Terrarium

  • Minimalne wymiary terrarium: 30x30x30 cm dla jednego dorosłego osobnika
  • 30x30x45 cm dla pary
  • 30x30x60 cm dla haremu (1 samiec i 2-3 samice)

Terrarium powinno imitować naturalne środowisko gekona, zawierając:

  • Liczne gałęzie i pnącza do wspinaczki
  • Liście roślin (żywe lub sztuczne) zapewniające kryjówki
  • Podłoże utrzymujące wilgoć (np. mieszanka kokosowa, torf)
  • Małe pojemniki z wodą do picia i kąpieli
  • Elementy dekoracyjne, takie jak kora czy kamienie

Ważne jest zapewnienie dobrej wentylacji, aby uniknąć stagnacji powietrza i rozwoju pleśni.

Temperatura

  • Temperatura ogólna: 24-27°C w dzień, 20-22°C w nocy
  • Punkt grzewczy: 32-34°C

Należy stworzyć gradient temperatur w terrarium, umożliwiający gekonom regulację temperatury ciała. Można to osiągnąć poprzez umieszczenie źródła ciepła (np. lampy grzewczej) na jednym końcu terrarium.

Oświetlenie

Wymagane jest oświetlenie UVB na poziomie 5%. Lampa UVB powinna być włączona przez 10-12 godzin dziennie, symulując naturalny cykl dnia i nocy. Oprócz lampy UVB, warto zapewnić również oświetlenie LED lub świetlówkę do ogólnego oświetlenia terrarium.

Wilgotność

Optymalna wilgotność powietrza powinna wynosić 70-80%. Można ją utrzymać poprzez:

  • Regularne spryskiwanie terrarium wodą (2-3 razy dziennie)
  • Stosowanie automatycznych systemów zraszania
  • Umieszczenie w terrarium wilgotnego mchu
  • Używanie nawilżacza powietrza
Zobacz także:  Gekon gruboogonowy (Hemitheconyx caudicinctus)

Ważne jest monitorowanie wilgotności za pomocą higrometru, aby uniknąć zarówno przesuszenia, jak i nadmiernej wilgoci.

Czyszczenie

Regularne czyszczenie terrarium jest konieczne dla utrzymania higieny i zdrowia gekonów. Należy:

  • Codziennie usuwać odchody i resztki pokarmu
  • Co tydzień czyścić i wymieniać wodę w pojemnikach
  • Co miesiąc przeprowadzać gruntowne czyszczenie, w tym dezynfekcję wyposażenia
  • Co 3-4 miesiące wymieniać podłoże

Podczas czyszczenia należy używać bezpiecznych dla gadów środków dezynfekujących i dokładnie płukać wszystkie elementy przed ponownym umieszczeniem w terrarium.

Żywienie i suplementacja

W naturze Gekon Williamsa żywi się owadami, nektarem, pyłkiem i owocami. W hodowli należy zapewnić im zróżnicowaną dietę, która powinna zawierać:

  • Małe świerszcze (dopasowane rozmiarem do gekona)
  • Karaczany (np. Blaptica dubia)
  • Mszyce
  • Muszki owocówki (Drosophila hydei i Drosophila melanogaster)
  • Małe woskowe robaki (podawane okazjonalnie)

Owady te powinny być przed podaniem gut-loadowane, czyli karmione wysokiej jakości pokarmem, aby dostarczyć gekonom jak najwięcej wartości odżywczych. Regularna suplementacja witamin i minerałów jest konieczna, aby zapewnić prawidłowy rozwój gekonów:

  • Wapń bez witaminy D3: 2-3 razy w tygodniu
  • Multiwitaminy z witaminą D3: raz w tygodniu

Dodatkowo można oferować niewielkie ilości miodu lub nektaru owocowego jako uzupełnienie diety, co imituje ich naturalne pożywienie.

Choroby i problemy zdrowotne

Główne problemy zdrowotne u Gekona Williamsa mogą obejmować:

  • Pasożyty wewnętrzne (np. robaki) i zewnętrzne (np. roztocza)
  • Niedobory witamin i minerałów, szczególnie wapnia, co może prowadzić do metabolicznej choroby kości
  • Problemy z nawodnieniem – zarówno odwodnienie, jak i obrzęk
  • Infekcje bakteryjne lub grzybicze, zwłaszcza w przypadku ran lub niewłaściwych warunków hodowlanych
  • Zatwardzenie lub niedrożność przewodu pokarmowego
  • Problemy z linieniem (niepełne zrzucanie skóry)

W przypadku jakichkolwiek objawów chorobowych, takich jak apatia, brak apetytu, zmiany w wyglądzie skóry czy problemy z poruszaniem się, należy skonsultować się z weterynarzem specjalizującym się w gadach. Regularne kontrole są wskazane, a wczesne wykrycie i leczenie chorób jest kluczowe dla zdrowia gekonów.

Rozmnażanie

Samice gekona Williamsa składają 1-2 jaja, które są przyklejane do powierzchni w ukrytym miejscu. Inkubacja trwa 60-90 dni przy temperaturze 25-27°C. W hodowli ważne jest zapewnienie odpowiednich miejsc do znoszenia jaj, takich jak małe drewniane pudełka lub kokosowe skorupy wypełnione wilgotnym podłożem.

Samice mogą składać jaja co 4-6 tygodni w sezonie rozrodczym. Młode gekony po wylęgu mają około 2,5-3 cm długości i wymagają szczególnej opieki, w tym diety składającej się z bardzo małych owadów. Warto pamiętać, że młode osobniki są bardziej wrażliwe na błędy hodowlane, zwłaszcza w zakresie wilgotności i temperatury.

Zobacz także:  Gekon lamparci (Eublepharis macularius)

Zachowanie

Gekony Williamsa to gatunki aktywnie dzienne (diurnalne). Samce są znane z tego, że są terytorialne i wykazują różne gesty społeczne, takie jak:

  • Płaskie rozciąganie ciała na boki
  • Wypuszczanie kieszonki gardłowej
  • Potrząsanie głową
  • Machanie ogonem

Z tego powodu samce mogą być agresywne wobec siebie, dlatego nie należy trzymać więcej niż jednego samca w terrarium. Gekony te są generalnie płochliwe i preferują obserwację z ukrycia. Z czasem mogą przyzwyczaić się do obecności opiekuna, jednak nie są gekonami, które lubią być dotykane czy trzymane.

Dymorfizm płciowy

Samce gekona Williamsa mają:

  • Intensywne turkusowe ubarwienie
  • Czarne paski na gardle
  • Widoczne pory przedodbytowe
  • Bulgi hemipenialne u podstawy ogona

Samice są:

  • Zielono-brązowe
  • Z minimalnym lub brakiem czarnego koloru na gardle
  • Bez widocznych porów przedodbytowych
  • Bez bulg hemipenianych

Ciekawostki

  • Gekon Williamsa jest krytycznie zagrożonym gatunkiem, głównie z powodu utraty siedlisk i nielegalnego handlu.
  • Ich kolory mogą się zmieniać w zależności od nastroju i temperatury, stając się jaśniejsze lub ciemniejsze.
  • Są objęte ścisłą ochroną i handel nimi jest ściśle regulowany przez konwencję CITES.
  • Zostały odkryte dopiero w 1982 roku i nazwane na cześć herpetologa Stephena Williamsa.
  • Pomimo małych rozmiarów, są jednymi z najdroższych gekonów w hodowli ze względu na ich rzadkość i piękne ubarwienie.
  • W naturze żyją głównie na jednym gatunku drzewa (Pandanus rabaiensis), co czyni je szczególnie wrażliwymi na zmiany w środowisku.

Materiały źródłowe

  • Flecks, M., Weinsheimer, F., Böhme, W., Chenga, J., Lötters, S., & Rödder, D. (2012). Watching extinction happen: the dramatic population decline of the critically endangered Tanzanian Turquoise Dwarf Gecko, Lygodactylus williamsi. Salamandra, 48(1), 12-20.
  • Mattioli, F., Gili, C., & Andreone, F. (2006). Economics of captive breeding applied to the conservation of selected amphibian and reptile species from Madagascar. Natura–Società italiana di Scienze naturali e Museo civico di Storia naturale di Milano, 95(2), 67-80.
  • Burgess, N. D., & Clarke, G. P. (Eds.). (2000). Coastal forests of eastern Africa. IUCN.
  • Bartlett, R. D., & Bartlett, P. (2001). Day geckos. Barron’s Educational Series.
  • IUCN Red List of Threatened Species: Lygodactylus williamsi. (2020). Retrieved from https://www.iucnredlist.org/species/73496272/132071745
  • CITES (Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora) database. (2021). Retrieved from https://cites.org/eng/node/25

Sprawdź także...